“Na een verhuizing naar hier voelde ik me niet op mijn plek. Ik was boos, miste mijn vrienden, familie en zelfs mijn kat. De nieuwe omgeving voelde vreemd aan, vooral op school. De eerste jaren waren erg lastig, ook omdat ik dyslectisch ben.”
“Telkens als ik vrienden had gemaakt, moest ik afstromen en kwam ik in een andere klas terecht. Het was een uitdaging, maar mijn gele hart – het symbool van geluk, creativiteit, vriendelijkheid en loyaliteit – bleef intact.”
“Tijdens de coronatijd ontwikkelde ik een sociale angststoornis. Met therapie kon ik mezelf weer accepteren in de maatschappij. Nu op het mbo maakt het me niet zoveel uit of ik vrienden heb. Ik ben mijn eigen beste vriend en ik ga ervoor.”
“Het maakt niet uit hoe hard je valt, het is belangrijker dat je opstaat.”
Rosalie geeft alles op voor school, zelfs haar vrije tijd offert ze op voor bijlessen, omdat haar cijfers voor haar het belangrijkste zijn. Ze heeft een duidelijk doel voor ogen: terug naar Zuid-Holland, terug naar waar haar hart ligt en waar haar familie is.
“Wat ik wil meegeven is: het maakt niet uit hoe hard je valt, het is belangrijker dat je opstaat. Het is oké om hulp te vragen, maar blijf niet liggen. Ik heb geleerd dat je zelf de krachtigste persoon in je leven bent en dat je altijd voor jezelf moet opkomen.”
“Zo heb ik aangegeven wat ik nodig had bij Noorderpoort, zoals bijlessen. Het is belangrijk om zelf aan te geven wat je nodig hebt, want anderen kunnen niet voor jou denken. Het heeft me geholpen om mezelf te presenteren en te laten zien.”
“Ik ben nu trots op wie ik ben en waar ik naartoe wil. Ik wil mijn eigen koffiebedrijf opzetten en later terug naar school om diëtist te worden. Als ik win, zou ik graag de boodschap uitdragen dat het oké is om hulp te vragen en dat lessen belangrijk zijn, hoe saai ze soms ook lijken. Het helpt je vooruit te komen en jezelf te ontwikkelen.”